ನಮಸ್ತೆ ಗೆಳೆಯರೇ ನನ್ನ ಹೆಸರು ಅನಂತ ಅಂತ ನಿಮಗೆ ನಾನು ನನ್ನ ಒಂದು ಅನುಭವ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದೇನೆ . ಇದು ನಾನು pucನಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾಗಿನ ಘಟನೆ . ನಾನು annual exams ಮುಗಿಸಿ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಹೊರಟೆ ನಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಹೋಗಲು ಅರ್ಧರಸ್ತೆ ಎತ್ತಿನ ಗಾಡಿ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಬೇಕಿತ್ತು. so ಸುಮಾರು ಅರ್ಧ ಗಂಟೆ ಪ್ರಯಾಣದ ನಂತರ ಎತ್ತಿನ ಗಾಡಿಯು ನನ್ನ ಅಜ್ಜನ ಹಳ್ಳಿಯನ್ನು ಸೇರಿತು. ನನ್ನ ಕಿಟ್ ಬ್ಯಾಗ್ ಅನ್ನು ಗಾಡಿಯವನೆ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಬಂದ. ಹೊರಗೆ ಬಂದ ನನ್ನ ಅಜ್ಜಿ "ಬಂದೆಯಾ ಅನಂತೂ, ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದೀಯಾ ಮಗೂ ?" ಎಂದು ತಲೆ ಸವರಿ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಒಳಗೆ ಕರೆದು ಕೊಂಡಳು. ಅಜ್ಜ ತೋಟದ ಕಡೆ ಹೋಗಿದ್ದರಂತೆ. "ನೀನು ಮುಖ ತೊಳೆದುಕೋ, ಕಾಫೀ ಮಾಡಿ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ" ಎಂದ ಅಜ್ಜಿ ಒಂದು ಟವೆಲು ಕೊಟ್ಟು ಬಚ್ಚಲು ಮನೆ ಕಡೆಗೆ ಕೈ ತೋರಿಸಿದಳು. ನಾನು ನನ್ನ ನಿತ್ಯ ಕರ್ಮಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು, ಅಡುಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತೆ. ಅಜ್ಜಿ ಮಾಡಿ ಕೊಟ್ಟ ಬಿಸಿ ಕಾಫಿ ಬಲು ಹಿತವಾಗಿ ಇತ್ತು. ಸ್ವಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಕುಡಿಯುತ್ತಾ, ಅಜ್ಜಿಯ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಉತ್ತರ ಹೇಳುತ್ತಾ ಬಂದೆ. ಅಜ್ಜಿಗೆ ಬಲು ಕುತೂಹಲ. ನಾನು ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಓದುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಎಲ್ಲರೂ ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದಾರೆಯೇ ? ನನ್ನ ತಂಗಿ ಹತ್ತನೇ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದಾಳೆಯಲ್ಲವೇ ? ಹೀಗೆ ನೂರಾರು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು. ಇದರ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ "ಅವ್ವಾ, ಹಾಲು" ಎಂಬ ಹೆಣ್ಣು ಧ್ವನಿ ಕೇಳಿಸಿತು. "ಅಲ್ಲೇ ಜಗುಲಿಯ ಮೇಲೆ ಇಡೇ ನಿಂಗಿ" ಎಂದು ಅಜ್ಜಿ ಹೇಳಿದಾಗ ಧ್ವನಿ ಬಂದ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದ ನನಗೆ ಒಬ್ಬ ಹೆಂಗಸಿನ ಹಿಂಭಾಗ ಮಾತ್ರ ಕಾಣಿಸಿತು. ಕೆಲಸದ ನಿಂಗಿಗೆ ಸುಮಾರು ಇಪ್ಪತ್ತು - ಇಪ್ಪತ್ತೈದು ವರುಷ ಇರಬಹುದು ಎಂದುಕೊಂಡೆ. ಅಜ್ಜಿ ಎದ್ದು ಹೋಗಿ ನಿಂಗಿ ಕರೆದಿಟ್ಟಿದ್ದ ಎಮ್ಮೆಯ ಹಾಲನ್ನು ಒಳಗೆ ತಂದರು. ನಮ್ಮ ಅಜ್ಜನ ಹಳ್ಳಿಯ ಮನೆ ನಾಡು ಹೆಂಚಿನ ತೊಟ್ಟಿ ಮನೆ. ಎಂದರೆ ಮನೆಯ ಮಧ್ಯ ಭಾಗ ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ತೆರೆದು ಕೊಂಡಿತ್ತು. ಒಂದು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಅಡುಗೆ ಮನೆ, ಪೂಜೆ ಮನೆ, ಇನ್ನೊಂದು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಸ್ನಾನದ ಮನೆ, ಇನ್ನೆರಡು ಪಕ್ಕಗಳಲ್ಲಿ ಅಜ್ಜಿ-ತಾತನ ಮಲಗುವ ಕೋಣೆ, ಮತ್ತೊಂದು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಇನ್ನೆರಡು ಕೋಣೆಗಳು -- ಬಂದವರಿಗೆ. ಸಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಅಜ್ಜಿ ತಾತ ಇಬ್ಬರೇ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತಿದ್ದರು. ಮನೆಯ ಹಿಂಬದಿಯಲ್ಲಿ ದನ ಕಟ್ಟುವ ಹಿತ್ತಿಲು, ಮತ್ತಷ್ಟು ಜಾಗ ಇತ್ತು. ನನ್ನ ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ಆಗಲೇ ಗಾಡಿಯವ ನನ್ನ ಕಿಟ್ ಅನ್ನು ಇಟ್ಟಾಗಿತ್ತು. ನಾನು ಹೋಗಿ, ನನ್ನ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಹೊರಗೆ ತೆಗೆದು ಅಲಮಾರಿನಲ್ಲಿ ಜೋಡಿಸಿಕೊಂಡೆ. ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮಂಚ, ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಟೇಬಲ್ಲು, ಒಂದು ಕುರ್ಚಿ, ಬಟ್ಟೆ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲು ಒಂದು ಅಲಮಾರು ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಇದ್ದುವು. ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ವಾರ್ಡ್ ರೋಬ್, ಡ್ರೆಸ್ಸಿಂಗ್ ಟೇಬಲ್ ಇತ್ಯಾದಿ ಸೌಲಭ್ಯಗಳಿಗೆ ಒಗ್ಗಿಕೊಂಡಿದ್ದೆನಾದರೂ, ಇಲ್ಲಿಯ ಸೌಕರ್ಯಗಳೆನೂ ಕಡಿಮೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ನಾನು ಹಳ್ಳಿಗೆ ಬಂದಿರುವುದು ಓದಿಕೊಳ್ಳಲು ಎಂದಲ್ಲವೇ ? ಅದಕ್ಕೆ ಇನ್ನೆಷ್ಟು ಸೌಕರ್ಯ ಬೇಕು ? ಹಳ್ಳಿಯ ಇನ್ಯಾವ ಮನೆಯಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲದ ಒಂದು ಸೌಕರ್ಯ ಎಂದರೆ -- ಅಜ್ಜನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಲೆಕ್ರಿಕ್ ಲೈಟು ಇದ್ದದ್ದು. ಅಜ್ಜನ ಮನೆಯ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು, ಎಂದರೆ -- ಮನೆ ಗುಡಿಸುವುದು, ಸಾರಿಸುವುದು, ಪಾತ್ರೆ ತೊಳೆಯುವುದು, ಬಟ್ಟೆ ಒಗೆಯುವುದು, ದನದ ಕೊಟ್ಟಿಗೆ ಶುಬ್ರ ಮಾಡುವುದು, ಎಮ್ಮೆ-ಹಸುಗಳ ಹಾಲು ಕರೆಯುವುದು, ಭಾವಿಯಿಂದ ನೀರು ಸೇದಿ ಬಚ್ಚಲು ಮನೆ ಅಡುಗೆ ಮನೆಗಳ ಹಂಡೆಗಳಲ್ಲಿ ತುಂಬುವುದು -- ಈ ಎಲ್ಲ ಕೆಲಸಗಳನ್ನೂ ಮಾಡಲು ಕೆಲಸದ ನಿಂಗಿ ಇದ್ದಳು. ಅವಳು ತೋಟದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಜವರನ ಒಬ್ಬಳೇ ಮಗಳು. ಈ ಎಲ್ಲ ವಿಷಯಗಳನ್ನೂ ನಾನು ಕೇಳಿ ಬಲ್ಲೆ, ಆದರೆ ನಿಂಗಿಯನ್ನು ಇದುವರೆಗೂ ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಳ್ಳಿಗೆ ಬಂದು ಐದು ವರುಷಗಳೇ ಸಂದಿದ್ದುವಲ್ಲಾ ? ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ ಬರುವ ವೇಳೆಗೆ ಆಗಲೇ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಉಪ್ಪಿಟ್ಟು ತಯಾರಾಗಿತ್ತು. ಅಡುಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಅಜ್ಜಿಯ ಜೊತೆಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ ತಿಂದೆ. ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗೆ ತೋಟದ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದ ಅಜ್ಜ ಹಿಂತಿರುಗಿ ಬಂದರು. ಮತ್ತೆ ಅವರ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಸುರಿಮಳೆಗೆಲ್ಲಾ ಜವಾಬು ಹೇಳುವ ವೇಳೆಗೆ ತಿಂಡಿ ತಿಂದಾಗಿತ್ತು. ಸರಿ ಅಜ್ಜಾ, ನಾನು ಸ್ವಲ್ಪ ಓಡಾಡಿ ಬರುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಹಿತ್ತಲಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಕೊಟ್ಟಿಗೆಯ ಕಡೆಗೆ ಹೋದೆ. ನನಗೆ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ನಿಂಗಿಯನ್ನು ನೋಡಬೇಕಿತ್ತು. ಸದಾಶಿವನಿಗೆ ಅದೇ ಜ್ಞಾನ ಎಂಬಂತೆ, ಇಡೀ ರಾತ್ರಿ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾಗಿ ನಿದ್ದೆ ಕೆಟ್ಟು ಸುಖ ಅನುಭವಿಸಿದ್ದ ನನಗೆ ಪದೇ ಪದೇ ಹುಡುಗಿಯರದೇ ಖಯಾಲಿ ಹತ್ತಿತ್ತು. ಕೊಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ನಿಂಗಿಯು ನನಗೆ ಬೆನ್ನು ಮಾಡಿ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಸಗಣಿಯನ್ನು ಬಾಚಿ ಮಂಕರಿಯಲ್ಲಿ ತುಂಬುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಕುಪ್ಪುಸದ ಕೆಳಗಿನ ಬೆನ್ನು ಭಾಗ ಸೀರೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಭಾಗದ ವರೆಗೆ ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿ ಕಂಡಿತು. ಸೀರೆಯನ್ನು ಮಂಡಿಯ ಮೇಲೆ ಬರುವಂತೆ ಸೊಂಟಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕಿಸಿ, ಕುಕ್ಕರ ಗಾಲಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದುದರಿಂದ, ಅವಳ ದಪ್ಪ ಕುಂಡಿಗೆ ಹತ್ತಿಕೊಂಡಂತೆ ಇದ್ದ ಕಾಟನ್ ಸೀರೆ ಅವಳ ಹಿಂಭಾಗವನ್ನು ನನಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬಿಚ್ಚಿ ತೋರಿಸಿದಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು. ನನ್ನ ಹೆಜ್ಜೆ ಸಪ್ಪಳ ಕೇಳಿದ ಅವಳು ಸರಕ್ಕನೆ ಹಿಂತಿರುಗಿ ನೋಡಿದಳು. ಅದೇನೋ ನಾಚಿದಂತೆ ಮುಖ ಮಾಡಿ, ಮಂಕರಿ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೋದಳು. ಅವಳು ತಿರುಗಿದಾಗ ಅವಳ ಮುಂಭಾಗ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿ ಕಂಡಿತು. ತಲೆಯ ಕೂದಲನ್ನು ಎತ್ತಿ ಮೇಲೆ ಕಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಸುಂದರವಾದ ಸಂಪೂರ್ಣ ಗುಂಡು ಮುಖ. ಅಷ್ಟೇನೂ ಕಪ್ಪೂ ಅಲ್ಲದ, ಹೆಚ್ಚು ಬಿಳುಪೂ ಅಲ್ಲದ ಬಣ್ಣ. ಉದ್ದವಾದ ಕತ್ತು. ತುಂಬಿದ ನೀಲ್ದೊಳುಗಳು. ಸೀರೆಯ ಸೆರಗನ್ನು ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಎಳೆದು ಸೊಂಟಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಿ ಕೊಂಡಿದ್ದರಿಂದ, ಅದು ಅವಳ ಎರಡು ದಷ್ಟ ಪುಷ್ಟವಾದ ಮೊಲೆಗಳ ನಡುವೆ ಹಾದು ಭುಜದ ಮೇಲಿಂದ ಬೆನ್ನ ಕಡೆ ಬಂದು, ಸೊಂಟದಲ್ಲಿ ಮರೆಯಾಗಿತ್ತು. ಕುಪ್ಪಸದ ಕೆಳಗೆ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಭಾಗ ಹೆಚ್ಚು ಬಿಳುಪಾಗಿತ್ತು. ಸೊಂಟದಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿದ್ದ ಸೀರೆಯ ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಮೇಲು ಭಾಗದಲ್ಲಿ ನಾಚಿಕೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಇಣುಕುತ್ತಿದ್ದ ಚಿಕ್ಕದಾದ, ಮುದ್ದಾದ ಹೊಕ್ಕಳು. ಅದರ ಕೆಳಗೆ ಅಗಲವಾದ ಮುಂಭಾಗ. ದೊಡ್ಡ ಕಲ್ಲಂಗಡಿ ಹಣ್ಣಿನ ಗಾತ್ರದ ಪಿರ್ರೆಗಳು. ಮೇಲಕ್ಕೆತ್ತಿ ಕಟ್ಟಿದ್ದ ಸೀರೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಇಣುಕುತ್ತಿದ್ದ ದಷ್ಟ ಪುಷ್ಟವಾದ ಕಾಲಿನ ಭಾಗ. ಚಪ್ಪಲಿ ಇಲ್ಲದ ಕಾಲಿಗೆ ಸಗಣಿ ಮೆತ್ತಿ ಕೊಂಡಿತ್ತು. ಅವಳು ಹಿಂತಿರುಗಿ ನಡೆದು ಹೋದಾಗ ಅತ್ತ ಇತ್ತ ಓಲಾಡುವ ನಿತಂಬಗಳು ನನಗೆ ಹುಚ್ಚೇ ಹಿಡಿಸಿದುವೆನ್ನಬೇಕು. ನಾನು ಅಂದುಕೊಂಡಂತೆ ಅವಳಿಗೆ ಸುಮಾರು ೨೩ ವರುಷ ವಯಸ್ಸು ಇರಬಹುದು. ರಾಗಿ ಮುದ್ದೆ ತಿಂದು ಬೆಳೆದ ದಷ್ಟ ಪುಷ್ಟವಾದ ಶರೀರ. ಚೆನ್ನಾಗಿ ದುಡಿದು ಆರೋಗ್ಯವಾಗಿ ಇದ್ದ ಅವಯವಗಳು. ಒಬ್ಬ ಹರೆಯದ ಗಂಡಸಿನ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ಹಬ್ಬ ವಾಗಲು ಇನ್ನೇನು ಬೇಕು ? ಅಂತೂ ಇಂತೂ, ನಾನು ಆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದಿಂದ ಓದುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದೆ. ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಪದೇ ಪದೇ ಹಿಂದಿನ ರಾತ್ರಿಯ ಅನುಭವಗಳನ್ನೂ, ನಿಂಗಿಯ ಸೌಂದರ್ಯ ವನ್ನೂ ಮೆಲುಕು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದುವು. ಪಾಠದಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸೇ ನಿಲ್ಲವೊಲ್ಲದು. ಹಿಂದಿನ ರಾತ್ರಿ ನಿದ್ರೆಯೂ ಇಲ್ಲದುದರಿಂದ ಯಾವಾಗ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಜೋಂಪು ಹತ್ತಿತೋ ತಿಳಿಯದು. ಓದುತ್ತಿದ್ದ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಮಲಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. "ಕಾಫಿ ಕುಡಿ ಬಾ, ಅನಂತೂ" ಎಂದು ಅಜ್ಜಿ ಕೂಗಿದಾಗಲೇ ಎಚ್ಚರ. ಎದ್ದು ಮುಖ ತೊಳೆದು ಬಂದಾಗ ಅಜ್ಜ ನನಗಾಗಿ ಕಾಫಿ ಕುಡಿಯಲು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಮೂವರೂ ಅಡುಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಣೆಗಳ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು, ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ ಕಾಫಿ ಕುಡಿದೆವು. ನಿಂಗಿ ಆಗ ಹಿತ್ತಲ ಭಾವಿಯಿಂದ ನೀರು ಸೇದಿಕೊಂಡು ಬಂದು ಬಚ್ಚಲ ಮನೆಯ ಹಂಡೆಗೆ ತುಂಬುತ್ತಿದ್ದಳು. ಕಣ್ಣಂಚಿನಿಂದ ಅವಳ ಅರ್ಧ ಒದ್ದೆ ಆದ ಸೀರೆಯನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ, ಅದರ ಒಳಗಿನ ನಗ್ನ ದೇಹ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಊಹೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಖುಷಿ ಪಟ್ಟೆ. ಇವಳನ್ನು ಹೇಗೆ ಪಟಾಯಿಸಬೇಕು ಎಂಬುದೇ ನನಗೆ ಚಿಂತೆ ಆಯಿತು
